poniedziałek, 9 kwietnia 2012

Metoda produkcji kompozytów z użyciem worka próżniowego.

 Metoda ta łączy w sobie cechy ręcznego laminowania włókien na wcześniej przygotowanych formach i sprasowania wszystkich laminowanych warstw wytworzonym podciśnieniem na czas ich utwardzania. Formę przed laminowaniem musimy jednak napastować i spolerować pastą oddzielającą, gdyż ułatwi nam to późniejsze wyciągnięcie elementu. Jeśli chcemy uzyskać już pomalowany element, po wypolerowaniu formy z pasty oddzielającej, możemy ją pomalować, przez co uzyskamy idealny połysk, jednak zaczynamy laminować dopiero po wyschnięciu farby ( wydłuży nam się czs pracy o proces malowania i schnięcia farby), ale naprawdę warto, gdyż nie uzyskamy takiego efektu malując element dopiero po wyciągnięciu z formy.
Do najważniejszych zalet tej technologii należy usunięcie powietrza zamkniętego pomiędzy warstwami laminatu, zagęszczenie zbrojenia w laminacie zwiększając wytrzymałośc, lepsze przesączenie włókien żywicą, a także redukcja emisji szkodliwych substancji lotnych podczas utwardzania laminatu. Ta ostatnia właściwość przekłada się na lepsze dotwardzenie laminatu i eliminację kontaktu żywicy z wilgocią zawartą w powietrzu.
Metoda worka próżniowego jest dużym udogodnieniem i ulepszeniem jakości wyrobu, jednak wymaga to od nas wcześniejszego przygotowania stanowisk w których będzie się odbywało vacuum, najlepiej jeśli jest to oddzielne pomieszczenie, gdyż przebywanie w pomieszczeniu gdzie przez kilka godzin włączone są pompy jest męczące. Dzisiaj dostepne są całe systemy vacuum razem ze stołami próżniowymi, ale to dla bardziej zamożnych
J, nie mając takiego systemu  najczęściej stosuje się rękawa foliowego, wtedy po wsunieciu formy w niego i uszczelnieniu po obu końcach przez zawór za pomocą pompy odsysamy powietrze. Ale zacznijmy od początku jak krok po kroku wygląda produkcja kompozytów z użyciem worka próżniowego.

 Pierwszym zadaniem, które stoi na drodze stworzenia prawidłowego systemu worka próżniowego jest konieczność wyboru pompy próżniowej. Najczęściej stosowane są pompy tłokowe, wirnikowe lub membranowe.
 Wybór pompy jest zależny od rozmiaru formy, żądanej szybkości tworzenia próżni i ostatecznego podciśnienia. Mniejsze pompy mogą zazwyczaj uzyskiwać żądany poziom próżni również w dużych systemach jednak dużo dłużej trwa tam otrzymanie żądanego podciśnienia.
Jeżeli pompa nie osiąga nominalnej próżni w czasie krótszym niż 5-8 minut to prawdopodobnie jest za mała. Podstawą do doboru prawidłowej pompy jest powierzchnia formy, którą należy otoczyć workiem próżniowym. Usuwając największą możliwą ilość powietrza spod worka tuż przed jego uszczelnieniem i zastosowaniem próżni, można znacznie zredukować czas pracy pompy. Warto tez zdawać sobie sprawę, że w ramach budowy systemu próżniowego zaleca się stosowanie manometru lub manometru z regulatorem. Niekiedy jest to nawet niezbędne. Jest tak gdyż manometr pozwala na wizualne wykrywanie nieszczelności. Dodatkowo dokładnie pokazuje narastające podciśnienie podczas operacji.
 Zastosowanie próżni przy produkcji laminatów poliestrowych wymaga bezwzględnie wykorzystania manometru ze względu na nieprzekraczalne wartości podciśnienia. Najkorzystniejszym pomiarem podciśnienia próżni jest pomiar przez manometr, wskazujący podciśnienie wewnątrz worka.
Jak wygląda struktura budowy worka próżniowego?
Laminat nieutwardzony ułożony metodą ręczną na formie negatywowej zamykany jest wielowarstwową powłoką worka próżniowego. Pierwszą warstwę, którą jest materiał delaminacyjny należy więc ułożyć tak, aby przylegała ona w każdym miejscu do mokrego laminatu. Kolejną warstwę stanowi folia oddzielająca, zwykle perforowana. Niekiedy używa się tylko samego materiału delaminacyjnego i firany jako ostatniej warstwy, żeby równomiernie z całego laminatu odprowadzić pęcherzyki powietrza.
Folia musi szczelnie pokrywać całość powierzchni. W miejscach trudno dostępnych, głębokich przetłoczeń powinna być ona luźno ułożona, aby zagwarantować właściwy docisk w każdej części powierzchni. Jeżeli powierzchnia laminatu jest większa od dostępnej szerokości folii, to należy miejsce łączenia wykonać na zakładkę. Omawiana opcja warstwy oddzielającej jest uzależniona od oczekiwanej powierzchni wyrobu, udziału żywicy w laminacie i specjalnej tekstury powierzchni.
Jeżeli uzyskana tą metodą powierzchnia laminatu będzie malowana lub pokrywana kolejną warstwą laminatu, to należy stosować materiał delaminacyjny, który po utwardzeniu laminatu i zerwaniu tworzy oczekiwaną powierzchnię. Jeśli natomiast oczekujemy powierzchni gładkiej, wówczas można wyeliminować materiał delaminacyjny i stosować tylko folię oddzielającą.
Folia perforowana odbierze nadmiar żywicy, natomiast nie perforowana zatrzyma żywicę w laminacie. Kolejna warstwa worka to materiał przepuszczalny oddychający i jednocześnie odbierający nadmiar żywicy. Jej głównym zadaniem jest równomierny rozkład próżni wzdłuż całej powierzchni worka próżniowego. Różnicowanie grubości (wielowarstwowość) warstwy przepuszczalnej oddychającej w trudno dostępnych miejscach formy, krawędziach, narożnikach wewnętrznych itp. umożliwia zwiększenie podciśnienia i wzrost efektywnego docisku worka. Należy pamiętać również o powiększeniu grubości tej warstwy pod podstawą wentyla odciągającego powietrze z worka. Zazwyczaj potrójna warstwa chroni przyłącze przed przyklejeniem się do elementu. Ostatnią warstwę stanowi właściwa membrana próżniowa z zamontowanym wentylem i opcjonalnie złączem do odczytu podciśnienia.

Sposoby założenia worka próżniowego.
Pierwszy sposób polega na tym, że forma z mokrym laminatem umieszczona zostaje w worku w formie rękawa, po założeniu wentyla uszczelniamy rękaw. Jeżeli wyrób z formą jest większy, to można wykonać rękaw z folii przez sklejenie trzech krawędzi.

Druga metoda stosowana jest wtedy, gdy wyrób jest dużo większy. Należy wówczas rozważyć położenie folii tylko na górnej powierzchni formy i uszczelnianie jej taśmą bezpośrednio na kołnierzu formy. Forma przygotowana do pracy tą metodą powinna posiadać gładką półkę uszczelniającą o szerokości 10-15 cm. Bardzo ważne jest takie ułożenie worka, aby jego powłoka przylegała do każdego punktu powierzchni laminatu, gdyż to właśnie ta warstwa zapewnia oczekiwany docisk laminatu.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz